تبادل لینک هوشمند من آن لالة وحی ام که گردیده خزانی
قدم گشته کمانی در ایام جوانی
مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
بهارم شده پاییز نمانده بر و برگم
به زودی همه یاران بنالند به مرگم
مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
علی بی کس و تنها غریبانه نشسته
دگر کار نیاید از این دست شکسته
مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
من آن یاس کبودم که چیدند ز باغم
به لب آمده جانم به دل مانده دو داغم
مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
نه دیوار مرا کشت، نه مسمار مرا کشت
بدانید بدانید غم یار مرا کشت
مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
نفس ها شده در دل، همه شعلة آهم
تنم نقش زمین شد، علی کرد نگاهم
مدینه ز تو سیرم، دعا کن که بمیرم
من و بازوی مجروح، من و صورت نیلی
کجا بر ورق گل بود طاقت سیلی
مدینه ز تو سیرم دعا کن که بمیرم
تاراج دل اشاره به یک تار موی توست
چشمی هزار سال خریدار روی توست
آن لحظه های ناب حضورت مجسمست
وقتی که تشنه این دل و دنبال جوی توست
هزار سال گرفتار بغض تکراری
ولی هنوز نخوابیده ای و بیداری
هزار سال سراسر عبور بی سایه
نه از تو مانده نشانی نه از تو اخباری
هنوز هم تو غمینی زدست بی دینی
واین غمیست برایت همیشه ادواری
کجای راه ظهوراست و دیدنت ای یار
بدان که منتظرت مانده جمع بسیاری
مریضم و تب دیدار دارم ای اقا
جواب کرده مرا هر طبیب و بهداری
هنوز روزه دیدار تو و لب خشکست
بیا و این دم اخر بده تو افطاری
ویا ببر تو مرا زین قفس واین دنیا
ازاین سراچه ی دنیا و چار دیواری
اگر هنوز فرصت ماندن برای من باقیست
بیا به این دل نازک بده تو دلداری
خلاصه حرف من اینست گوش کن آقا
هزار سال نیایی تو باز سالاری
